English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

12 Απρ 2011

Parfumèes




Η εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου για ευχάριστες μυρωδιές είναι γνωστή και καταγράφεται σε όλες τις περιόδους της ιστορίας του.
Σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς τα αρώματα θεωρούνταν εξίσου πολύτιμα με το χρυσάφι.
Όμως όχι μόνο πολύτιμα, αλλά και ιερά.
Αποτελούσαν σημαντικότατη προσφορά προς τους Θεούς.
Στους αρχαίους Ελληνικούς και Ρωμαϊκούς χρόνους, ήταν ένδειξη ευημερίας.
Στα Αραβικά έθνη γνώρισαν την αποθέωση και ανεδείχθησαν σε αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας τους.
Στην Ευρώπη της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού υποδήλωναν την ευγενική καταγωγή.


Σήμερα, η επιθυμία του σύγχρονου ανθρώπου, για ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, στους χώρους του, παραμένει εξίσου έντονη.
Τα αρωματικά κεριά βοηθούν στην δημιουργία της.
Οι μυρουδιές τους επιδρούν στις αισθήσεις, αλλάζοντας πολλές φορές ακόμη και τη διάθεση.
Οι ουσίες που απελευθερώνουν, εισέρχονται στον οργανισμό δια της εισπνοής και μεταφέρονται μέσω της κυκλοφορίας του αίματος.
Έτσι επιδρούν στη ψυχική κατάσταση του ατόμου, χάρη στη σχέση μεταξύ της λειτουργίας της όσφρησης και  των εγκεφαλικών κέντρων, τα οποία  δημιουργού τα ανθρώπινα  συναισθήματα.
Τα αρώματα τους προέρχονται από την επεξεργασία διαφόρων φυτικών υλικών.
Πρώτα απ’ όλα είναι τα πέταλα των λουλουδιών.
Επίσης, χρησιμοποιούνται φρούτα όπως το πορτοκάλι και η βανίλια, ρητίνες όπως η σμύρνα και το λιβάνι, βρύα όπως η λουίζα και το βετιβέρ, μπαχαρικά όπως η κανέλα και φλοιός ξύλου.
Τέλος, δεν λείπουν και τα ζωικής προελεύσεως υλικά, όπως είναι το musκ και το κερί της μέλισσας.


Ας γνωρίσουμε αυτές τις επιδράσεις των πιο διαδεδομένων.

Η βανίλια είναι ένα από τα πιο πολύτιμα αρώματα.
Θεωρείται αναζωογονητικό  και προκαλεί ένα ευχάριστο συναίσθημα, που προάγει την ευεξία.
Όταν περιέχεται στα κεριά απελευθερώνει τις  anti-stress ιδιότητες της και ηρεμεί.
Και ποιος δεν λατρεύει το ζεστό άρωμα της βανίλιας ή τη γλυκιά γεύση της; Είτε πρόκειται για προϊόν περιποίησης σώματος είτε για ζεστό καφέ λάττε, η βανίλια προσθέτει ένα υπέροχο άρωμα που μας ηρεμεί και μας ταξιδεύει σε φθινοπωρινές, βροχερές μέρες. Γι’ αυτό λοιπόν, βρήκα μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για τη βανίλια.

Το ξέρατε ότι…
  • οι κόκκοι της βανίλιας προέρχονται από ένα είδος Ορχιδέας ονόματι Βανίλια που πρωτοεμφανίστηκε στο Μεξικό. Η λέξη μάλιστα προέρχεται από την ισπανική vainilla (βαινίγια), που σημαίνει μικρή φλούδα (οσπρίων) και αναφέρεται στα μακριά και λιγνά κλωνάρια του φυτού.
  • ο Hernán Cortés είναι εκείνος που εισήγαγε τη βανίλια στην Ευρώπη γύρω στο 1520, όπως και τη σοκολάτα (γιαμ!).
  • διαφορετικά είδη βανίλιας καλλιεργούνται ανά τον κόσμο και αυτά είναι: 1) βανίλια-μπουρμπόν, από τη Μαδαγασκάρη (το πιο συχνό είδος που κυκλοφορεί στο εμπόριο) 2)μεξικάνικη βανίλια 3)βανίλια από την Ταϊτή 4)βανίλια δυτικής Ινδίας
  • είναι το δεύτερο πιο ακριβό μπαχαρικό μετά το σαφράν λόγω της δυσκολίας στην παραγωγή της.
  • χρησιμοποιούταν ως παυσίπονο για τον στομαχόπονο και τον πυρετό.
  • κάποτε θεωρούταν αφροδισιακό
  • η γεύση της βανίλιας είναι από τις πιο περίπλοκες, καθώς 250 οργανικά συστατικά συνδυάζονται για να δώσουν το μοναδικό άρωμα της
Εγώ την απολαμβάνω με 2 τρόπους! Σε ζεστό λάττε καφέ το χειμώνα και στην body lotion από το body shop!


Γιασεμί

Το γιασεμί δημιουργεί μία ειδυλλιακή ατμόσφαιρα.
Σε συνδυασμό με το Ylang, αποτελούν τα βασικά συστατικά για μία εξωτική εμπειρία.
Αναδύουν έντονο και δυνατό άρωμα.
Ταιριάζουν απόλυτα σε στιγμές ερωτικού πάθους.
Μόνο που ακούμε το όνομά του το μυαλό μας πάει στο γλυκό άρωμά του τα ζεστά καλοκαιρινά απογεύματα. Προέρχεται από την Κίνα και κάποιες από τις ποικιλίες του ταξίδεψαν σε εμάς από τις Αραβικές χώρες για να μας δώσουν μία γεύση από τις χίλιες και μία νύχτες.  Αν και ήρθε από τόσο μακριά έχει γίνει ένα από τα πιο συνηθισμένα φυτά των ελληνικών κήπων αλλά και απαραίτητο συμπλήρωμα στα μπαλκόνια μας. 
Το φύλλωμά του που είναι σκούρο πράσινο καλύπτει τους φράχτες ή τις πέργκολες στους κήπους και τα μπαλκόνια μας με γυαλιστερά σαρκώδη φύλλα ενώ τα πανέμορφα λευκά, ροζ ή κίτρινα λουλουδάκια του που μοιάζουν με αστέρια ομορφαίνουν τις αυλές  και μας χαρίζουν αυτή την τόσο χαρακτηριστική μυρωδιά.




glykanizo-386.jpg


Γλυκάνισο! Άρωµα υγείας


Είναι γνωστό για το άρωµα που δίνει στο ούζο και σε κάποια είδη ψωµιού, το γλυκάνισο όµως έχει και θεραπευτικές ιδιότητες, αφού µαλακώνει το λαιµό και µας ηρεµεί.
Tο γλυκάνισο βοηθάει αποτελεσµατικά την πέψη, ενώ θεωρείται ότι καταπραΰνει το στοµαχόπονο αλλά και τα νεύρα σε περιπτώσεις υπερέντασης, όπως και τις κρίσεις άσθµατος. Θεωρείται επίσης σπασµολυτικό και διουρητικό, καθώς και ένα καλό φάρµακο για το βήχα και τους πόνους της περιόδου. Θυµηθείτε όµως ότι, αν χρησιµοποιείτε το γλυκάνισο, δεν πρέπει να φανείτε υπερβολικοί στη δοσολογία και τη διάρκεια χρήσης του, καθώς σε αυτή την περίπτωση µπορεί να σας δηµιουργήσει προβλήµατα. Γι’ αυτό καλό είναι πάντα να ρωτάτε στα καταστήµατα βοτάνων αλλά και τον γιατρό σας για την κατανάλωσή του.
Πως χρησιµοποιείται
Βράστε ένα κουταλάκι φύλλα ή σπόρους γλυκάνισου σε ένα φλιτζάνι νερό και, αφού το σουρώσετε, πίνετε το αφέψηµα ζεστό δύο φορές την ηµέρα.
Στην κουζίνα
Τα φύλλα γλυκάνισου χαρίζουν διακριτικό άρωµα σε σούπες, χορτόπιτες και σαλάτες, ενώ η προσθήκη του δίνει γεύση σε κέικ και ψωµιά αλλά και διάφορα γλυκίσµατα. Με γλυκάνισο αρωµατίζονται επίσης το ούζο, το τσίπουρο, διάφορα λικέρ και σιρόπια, καθώς και οδοντόκρεµες και σαπούνια.


Χρήσιµες συµβουλές
Mαζέψτε τους σπόρους του γλυκάνισου το φθινόπωρο και φυλάξτε τους σε γυάλινο δοχείο µακριά από φως και υγρασία.
Για τον πονόδοντο ρίξτε 2-3 σταγόνες αιθέριο έλαιο γλυκάνισου σε ένα φλιτζάνι του καφέ νερό και κάντε γαργάρες κρατώντας κάθε γουλιά όσο περισσότερο γίνεται στο στόµα σας χωρίς να καταπιείτε. Μπορείτε επίσης να προσθέσετε 2-3 σταγόνες αιθέριου ελαίου γλυκάνισου σε µία κουταλιά µέλι.
Tip 
Αν υποφέρετε από αϋπνίες, πιείτε ένα ποτήρι ζεστό γάλα στο οποίο έχετε µουλιάσει λίγους σπόρους γλυκάνισου.





Κανέλα

Η γλυκιά κανέλα προσθέτει άρωμα και γεύση στην ζωή μας.
Διεγείρει και ξυπνά τις αισθήσεις μας.
Μυρωδάτη και θεραπευτική! Aπό τα πιο δηµοφιλή µπαχαρικά, η κανέλα νοστιµίζει τα γλυκά και τα φαγητά µας, ενώ µελέτες δείχνουν πως έχει και αντιοξειδωτικές ιδιότητες.
Μοναδικές ιδιότητες 
Η κανέλα θεωρείται ότι έχει τονωτική, χωνευτική, αντισηπτική και αιµοστατική δράση αλλά και ότι βοηθάει την αναπνευστική λειτουργία, καταπραΰνει τους πόνους της περιόδου και σταµατάει τη διάρροια. Πρόσφατες µελέτες δείχνουν επίσης πως ενδέχεται να συµβάλλει και στον έλεγχο των επιπέδων του σακχάρου αλλά και της χοληστερόλης στο αίµα, ενώ θεωρείται ότι έχει και αντιοξειδωτικές ικανότητες.
Εξωτερική χρήση
Αν υποφέρετε από δερµατίτιδα ή σας έχει τσιµπήσει κάποιο έντοµο, αλείψτε το πονεµένο σηµείο µε σκόνη κανέλας. Για την αντιµετώπιση της δερµατίτιδας µπορείτε επίσης να φτιάξετε ένα µείγµα από αιθέρια έλαια κανέλας, θυµαριού, δεντρολίβανου και πεύκου που θα βρείτε στα φαρµακεία και να το εφαρµόσετε στην περιοχή. Αν πάλι υποφέρετε από ρευµατισµούς, µπορείτε να κάνετε εντριβές στα προβληµατικά σηµεία µε βάµµα ή έλαιο κανέλας.
Τονωτικό ρόφηµα
Αντιµετωπίστε τους πόνους κατά τη διάρκεια της περιόδου αλλά και το κρυολόγηµα και τη δυσπεψία µε ένα ρόφηµα κανέλας που θα φτιάξετε βράζοντας για 20 λεπτά σε ένα ποτήρι νερό ένα κοµµάτι ξύλο κανέλας. Αν θέλετε, µπορείτε να προσθέσετε µία κουταλιά της σούπας µέλι και το χυµό µισού λεµονιού.
Στην κουζίνα
∆ίνει µοναδικό άρωµα σε κοκκινιστά και σάλτσες, αλλά εκεί που πραγµατικά κάνει τη διαφορά είναι στα γλυκά. Μηλόπιτες, σιροπιαστά, γλυκά µε ξηρούς καρπούς, σιµιγδαλένιος χαλβάς και κρέµες είναι βέβαιο ότι «απογειώνονται» όταν τους προσθέσουµε κανέλα. Επίσης είναι τέλεια µε φρέσκα φρούτα όπως µήλα και αχλάδια αλλά και κοµπόστες, ενώ αρωµατίζει λικέρ, παγωτά, µπισκότα, ζύµες, σοκολάτες κ.λπ. και είναι το… άλλο µισό του καπουτσίνο, αφού ταιριάζει τέλεια µε το αφρόγαλα και τον καφέ.
Tip
Για να µην ξεθυµάνει το άρωµα της κανέλας διατηρήστε την σε ένα δοχείο που κλείνει αεροστεγώς.



Πορτοκάλι

Το άρωμα του πορτοκαλιού θεωρείται αντικαταθλιπτικό και αναζωογονητικό.
Φέρνει αρμονία, δημιουργεί ευχάριστη και ζεστή ατμόσφαιρα, αυξάνοντας την καλή ενέργεια.
Τα άνθη της πορτοκαλιάς είναι λευκά, αρκετά μεγάλα και εύοσμα. Βγαίνουν με την άνοιξη μεμονωμένα από τους βλαστούς. Η πορτοκαλιά ανθίζει μια φορά το χρόνο και η ανθοφορία της κρατάει 5-7 εβδομάδες. Ο καρπός της πορτοκαλιάς είναι το πορτοκάλι. 
Η πορτοκαλιά, ύψους 3,5 μ. έχει λογχοειδή φύλλα, ακέραιης περιφέρειας, με εγγλυπτη επιφάνεια. Το άνθος της που είναι άσπρο με λίγο μωβ, μοσχομυρίζει. Ο καρπός της το πορτοκάλι είναι πεντανόστιμος και πολύ υγιεινός.
 


Φούλι

Με το που διαβάσετε το όνομα φούλι είμαι σίγουρη ότι σκεφτήκατε το υπέροχο άρωμά του. Βαρύ και γλυκό παραπέμπει το μυαλό μας σε μαγικές καλοκαιρινές νύχτες γεμάτες μυστήριο. 

Ξέρετε όμως ότι το φούλι στην ουσία είναι μία ποικιλία γιασεμιού; Συχνά αποκαλείται Αραβικό γιασεμί (γιασεμί του Σαμπάχ) προκειμένου να το διαχωρίσουμε από το κλασσικό γιασεμί που τόσο πολύ αγαπάμε στην Ελλάδα.

Ομως, παρόλο που αποκαλείται Αραβικό γιασεμί, το φυσικό του περιβάλλον είναι η Ινδία και καλλιεργείται με ζήλο και στις νότιες περιοχές της Κίνας. Μάλιστα το φούλι είναι αυτό που δίνει το άρωμα στο τσάι-γιασεμί. 

Είναι ένας όμορφος θάμνος, με εντυπωσιακό φύλλωμα (σκούρα πράσινα γυαλιστερά φύλλα) και τα υπόλευκα λουλούδια του εμφανίζονται σε ομάδες στις άκρες των κλαδιών. Το άρωμά τους είναι μαγευτικό και μάλιστα τα κομμένα λουλούδια εξακολουθούν να μυρίζουν για πολλές ημέρες αν τα αφήσετε να ξεραθούν (εκτός βάζου) σε κάποιο σημείο του χώρου σας. Επίσης, εκχυλίσματα από τα λουλούδια του φυτού χρησιμοποιούνται κατά κόρον σε σκευάσματα αρωματοθεραπείας και εναλλακτικής ιατρικής. Τα λουλούδια του αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα όλων των εορταστικών τελετών που γίνονται στην Ινδία και κυρίως στους γάμους, ενώ συχνά θα το δείτε και στις περίφημες Χαβανέζικες γιρλάντες. 



Γαρδένια 

Η γαρδένια είναι ένας πολύ δημοφιλής θάμνος με άσπρα αρωματικά λουλούδια και γυαλιστερό σκουροπράσινο φύλλωμα. Το γένος της γαρδένιας λέγεται ότι πήρε το όνομά του από τον Alexander Garden, έναν φυσιοδίφη από το Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας των ΗΠΑ κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας. Η γαρδένια ανήκει στην οικογένεια των Ρουβικοειδών και το γένος της περιλαμβάνει πάνω από 200 είδη. Το πιο σημαντικό είδος η Γαρδένια η ιασμοειδής (Gardenia jasminoides) περιλαμβάνει πολλές καλλιεργούμενες ποικιλίες. Η γαρδένια η ιασμοειδής κατάγεται από την Κίνα όπου φυτρώνει άγρια, αν και οι πιο γνωστές ποικιλίες της προήλθαν από καλλιέργεια.
Η υπέροχη γαρδένια έχει σκούρα και έντονα πράσινα αντίθετα φύλλα και μπορεί να φτάσει σε ύψος μέχρι 2,50 μέτρα με σχεδόν παρόμοιο πλάτος! Τα φύλλα είναι γυαλιστερά και δερματώδη. Σε ώριμη ηλικία το φυτό έχει συνήθως σφαιρικό σχήμα και μέτρια εμφάνιση. Η ανθοφορία συνήθως είναι σε έξαρση την άνοιξη και το καλοκαίρι αν και η γαρδένια δεν είναι φυτό που έχει μόνο συγκεκριμένη περίοδο ανθοφορίας και μπορεί να ανθίζει όλο το χρόνο αν έχει τις κατάλληλες συνθήκες. Τα λουλούδια της είναι κερώδη λευκά και γίνονται κίτρινα-κρεμ όσο ωριμάζουν. Έχουν ένα έντονο υπέροχο γλυκό άρωμα που μπορεί να σκορπιστεί εύκολα σε ένα κλειστό δωμάτιο. Αλλά και το ρεύμα του αέρα μπορεί να μεταφέρει το άρωμα σε έναν καλοκαιρινό κήπο.


Μήλο

Το άρωμα του πράσινου μήλου φέρνει χαλάρωση και ηρεμία.
Η πασίγνωστη παροιμία "Ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα" δεν είναι αδίκως από τις πιο διαδεδομένες παγκοσμίως. Tο μήλο είναι πλούσιο σε βιταμίνες, διαιτητικές ίνες, μεταλλικά στοιχεία. Περιέχει ασβέστιο, φώσφορο, σίδηρο, κάλιο, βιταμίνη C, βιταμίνη A, φολικό οξύ, βιοτίνη και μηλικό οξύ. Ένα μεγάλη μήλο περιέχει τουλάχιστον 5γρ. φυτικές ίνες, οι οποίες γεμίζουν το στομάχι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και περιορίζουν την πείνα μας. Επίσης, τα σάκχαρα τα οποία περιέχει δεν επηρεάζουν τα επίπεδα ζαχάρου στο αίμα, όσο άλλοι απλοί υδατάνθρακες. 

Έχετε συχνα κράμπες και καούρες στο στομάχι;
Αν ναι τότε ο ποιο απλός τρόπος να το καταπολεμήσετε είναι να  μασήστε αργά ένα ωμό μήλο.
Ένα μήλο κάθε βράδυ πριν κοιμηθείτε, είναι ηρεμιστικό και καθαρτικό.
'' Μέσα σε ένα στρογγυλό, πράσινο μήλο έκρυψες τη φρεσκάδα της άνοιξης. Με τέχνη μπόλιασες τη χαρά, την αισιοδοξία, την αγάπη… Στη φλούδα του, σφιχταγκαλιασμένη με τις άγουρες ίνες έπλεξες την τόλμη. Στην ψίχα του, πότισες το άρωμα και τη γεύση του έρωτα. Και στο κουκούτσι, έκρυψες προσεκτικά την ελπίδα.
Το μήλο κρεμόταν στην άκρη ενός κλαδιού, λίγο πάνω από το ύψος του ανθρώπου. Κανονικά δεν θα μπόραγε κάποιος να το αγγίξει, εξόν κι αν ήταν πολύ ψηλός. Μα ήταν το βάρος του μήλου, ο έρωτας προς τη γη που το έκανε να χαμηλώνει μέρα με τη μέρα, έτσι ώστε λίγο πριν την ισημερία έφτασε στο ύψος το κανονικό.
Πολλοί περαστικοί το είδαν, ακόμη περισσότεροι το μύρισαν. Η ευωδιά του απλωνόταν πέρα από τα σύνορα του κήπου, ήταν σα να μύριζε ο δρόμος άνοιξη μέσα στην καρδιά του φθινοπώρου. Πολλά ζευγάρια μάτια στράφηκαν προς αυτό, πολλές μύτες ρούφηξαν τη φρεσκάδα που απέπνεε. Και μόλις η μυρωδιά έμπαινε μέσα, ένα φτερούγισμα στην καρδιά κι ασυναίσθητα, τα χείλη μισάνοιγαν σε ένα αγνό χαμόγελο.
Πολλοί το είδαν, μα κανένας δεν τόλμησε να το κόψει. Ήταν σα να ήξεραν μέσα τους πως δεν είναι γι’ αυτούς. Και, σίγουρα, έτσι το φρόντισες εσύ. Ένα μυστικό σήμα που έλεγε «δεν είναι για σένα. Κοίτα, μύρισε μα μην το κόψεις».
Ώσπου πέρασε κάποιος ξένος, απ’ αυτούς που γυρίζουν από τόπο σε τόπο κάνοντας διάφορες δουλειές, μα δε μπορούν να στεριώσουν πουθενά. Πέρασε το απόγευμα της ισημερίας, λίγο πριν το δείλι. Μόλις το είδε σταμάτησε και τα μάτια του καρφώθηκαν πάνω του. Τι είδε σ’ αυτό το μήλο, κανείς δεν ξέρει. Απόμεινε να το κοιτάζει χωρίς να κουνιέται.''


Φράουλα

Η άγρια φράουλα τονίζει τον ερωτισμό των ανθρώπων.
Διαθέτει το χρώμα του πάθους, κατακόκκινη, ηδονική, αισθησιακή και νοστιμότατη με γλυκιά διαπεραστική γεύση, άγρια ζουμερή ομορφιά με χαρακτηριστικό άρωμα και παραπέμπει συνειρμικά σε απολαυστικές στιγμές...και με το σχήμα της σαν καρδιά φέρνει στο νου στιγμές απολαύσεων.Σε ποια αναφερόμαστε ; Μα φυσικά στο φρούτο της άνοιξης ,που δεν είναι άλλο απο τη φράουλα !
Η φράουλα (Fragaria vesca) η χαμαικέρασος,(κεράσι του εδάφους)της οικογένειας των ροδωδών,είναι ποώδες,ιθαγενές φυτό της Β.και Ν.Αμερικής.Οι σημερινές καλλιεργούμενες ποικιλίες αποτελούν το αποτέλεσμα της εξέλιξης της¨αρχέγονης"φράουλας στην Ευρώπη την τελευταία πεντηκονταετία.

Ετυμολογικά η λέξη φράουλα προκύπτει απο την Ιταλική λέξη "fragola",εξού και το ελληνικό "φράγουλα".


Πρώτοι οι Ρωμαίοι την ανακάλυψαν, καλλιεργήθηκε πρώτη φορά το Μεσαίωνα, στις Άλπεις και διαδόθηκε έπειτα στην υπόλοιπη Ευρώπη. Στη Γηραιά ήπειρο, οι πρώτες καλλιέργειες άγριας φράουλας άρχισαν το Μεσαίωνα στη Ρώμη και η μόνη γνωστή ποικιλία την περίοδο αυτή προερχόταν από τις Άλπεις. Σημαντικές αλλαγές στην καλλιέργειά της παρατηρήθηκαν όταν στην Ευρώπη ήρθαν οι πολύ μεγαλύτερες αμερικανικές φράουλες και στη συνέχεια οι ποικιλίες από τη Χιλή, που οι συνεχείς διασταυρώσεις τους οδήγησαν περίπου στις τωρινές φράουλες. Στις μέρες μας, τη μεγαλύτερη παραγωγή φράουλας στον κόσμο έχουν οι ΗΠΑ, ενώ στη χώρα μας ιδιαίτερα δημοφιλής είναι η ευρωπαϊκή φράουλα, που τη βρίσκουμε και αυτοφυή σε διάφορες περιοχές.
Η φράουλα είναι πολυετές, δικότυλο,έρπον κυρίως αλλά και αναρριχώμενο ποώδες φυτό με τριχωτά σύνθετα φύλλα που αποτελούνται από 3 φυλλάρια που τα περιθώρια τους είναι πριονωτά. Τα άνθη της είναι λευκά, μονογενή ή και ερμαφρόδιτα και φύονται σε μικρές ταξιανθίες που ξεκινούν από τις μασχάλες των φύλλων. Όσο ο χρόνος περνάει οι ρίζες του φυτού γίνονται ξυλώδεις και αναπτύσσονται παραφυάδες που ριζώνουν αναπτύσσοντας νέα φυτά. Ο καρπός της φράουλας είναι σύνθετος και αποτελείται από μια ανθοδόχη που έχει στην επιφάνεια της πολλά μικρά σπόρια.Γενικά, είναι φυτό των ψυχρών περιοχών, απαντάται όμως σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη της γης, διότι διαθέτει πολύ μεγάλη γενετική ποικιλομορφία που της επιτρέπει να εγκλιματίζεται σε ποικίλα περιβάλλοντα,ανήκει στην τάξη "ροδώδη"και την οικογένεια "ροδίδες.    
Το φυτό του πάθους 
Ανήκει στην οικογένεια Rosaceae, στο γένος Fragaria, και είναι φυτό μικρό - συνήθως έρπον και πολυετές, αν και η εντατική καλλιέργεια το έχει πια μετατρέψει σε μονοετές. Υπάρχει άγρια και ήμερη, με τον καρπό της πρώτης να είναι πιο μικρός, αρωματικός και γλυκός. Η φραουλιά ανθίζει από το Μάιο ως τον Ιούλιο και οι καρποί της ωριμάζουν το καλοκαίρι. Ωστόσο, υπάρχουν ποικιλίες που δίνουν καρπούς όλο το χρόνο. Το φυτό αντέχει στις χαμηλές θερμοκρασίες και προσαρμόζεται σε όλα τα είδη χώματος. Όμως, μια απότομη αλλαγή της θερμοκρασίας, ένας παγετός, οι πολλές βροχές και η ξηρασία μπορεί να το βλάψουν, ενώ είναι ευαίσθητο στους ρύπους.  
                                                             
Η φράουλα στην Ελλάδα καλλιεργείται από πολύ παλαιά ως υπαίθρια πολυετής καλλιέργεια, ενώ τα τελευταία χρόνια ως μονοετής ή διετής καλλιέργεια. Μεγάλες εκτάσεις φράουλας καλλιεργούνται στην Μακεδονία ( Ν. Πιερίας, Ημαθίας, Φλώρινας), στην Δυτική και Στερεά Ελλάδα (Ν. Άρτας, Πρέβεζας, Μεσσολογγίου, Αμφίσσης ) , Πελοπόννησο (Ν. Πάτρας, Μεσσηνίας και Λακωνίας ), καθώς και σε άλλα μέρη. Η συνολική έκταση κυμαίνεται περί τις 7.000 στρέμματα.Αρκετά από αυτά καλύπτονται ( τούνελ ή θερμοκήπια ) για παραγωγή πρώιμων ή εκτός εποχής καρπών. Η συνολική παραγωγή ανά έτος κυμαίνεται περί τους 15.000 τόνους. Η Ελλάδα είναι ελλειπής σε φράουλες, κάποιες ποσότητες εισάγονται απο την Ισπανία και άλλες χώρες.
Το κύριο πρόβλημα επέκτασης της φράουλας είναι το υψηλό κόστος εγκατάστασης της φυτείας και της συγκομιδής των καρπών. Επίσης, η μεγάλη ευπάθεια των καρπών στις μετασυλλεκτικές μεταχειρίσεις και στις ασθένειες αποτελούν περιοριστικό παράγοντα επέκτασεις της καλλιέργειας.
Οφέλη για την υγεία 
Πολλαπλά είναι τα οφέλη για την υγεία, καταναλώνοντας φράουλες, ιδιαίτερα την εποχή αυτή που υπάρχουν άφθονες. Η σύστασή της έχει ευεργετικές επιπτώσεις σε όσους πάσχουν απο ρευματισμούς και χολή, (κυρίως λόγω των βιταμινών), σε όσους έχουν δυσκοιλιότητα, (κυρίως λόγω των φυτικών ινών), και σε όσους έχουν αναιμία και υπέρταση. Δρα επίσης καθαρτικά, διουρητικά, μαλακτικά ενώ βοηθά σημαντικά στις αποβολή τοξινών του οργανισμού, ενισχύοντας τα αντιοξειδωτικά στοιχεία. Διαθέτει όμως και καλλυντική δράση. Είναι παρατηρημένο ότι n μάσκα με φράουλα τονώνει τnv επιδερμίδα και τnv κάνει απαλή, όμορφn και σφριγηλή.
Είναι ιδιαίτερα θρεπτική, καθώς έχει άφθονη βιταμίνη C, βιταμίνη Ε, βιταμίνη Α (καροτίνη), ασβέστιο, φώσφορο, κάλιο, ιώδιο, μαγνήσιο, σελήνιο, τανίνες, και αρκετές φυτικές ίνες. Θερμιδικά αποδίδει 46 kcal ανά 100 gr. Δυστυχώς είναι ιδιαίτερα ευάλωτη σε ρυπαντικές ουσίες, λιπάσματα και φυτοφάρμακα.
Μια ενδιαφέρουσα μελέτη έδειξε ότι η μείξη φράουλας με αλκοόλ, σε μορφή κοκτέιλ, ενίσχυε κατά 30% τις αντιοξειδωτικές ιδιότητές της, οι οποίες καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες που προκαλούν γήρανση στον οργανισμό και πολλές ασθένειες, (J. Sc. Food Agriculture, 2005).
Επίσης, λόγω της Βιταμίνης C και του Καλίου που περιέχονται σε μεγάλες ποσότητες, οι φράουλες προσδίδουν επιπλέον οφέλη για την προστασία από τη σιωπηρή νόσο της οστεοπόρωσης, ενώ παρέχουν προστασία κατά της στεφανιαίας νόσου, πρόληψη κατά του καρκίνου, (J Agric Food Chem. 2006), των καρδιαγγειακών παθήσεων, (Pathophysiol Haemost Thromb. 2006), της αρθρίτιδας, και είναι ευεργετικές για την ισορροπία των υγρών του σώματος και της αρτηριακής πίεσης.
O καρπός, τα φύλλα και οι ρίζες της φράουλας χρησιμοποιούνται ως φάρμακο εδώ και αιώνες. Μάλιστα, χρησίμευαν στην παρασκευή φαρμάκων για τη διάρροια, χωνευτικών, λοσιόν για το δέρμα, επιθεμάτων για τα εγκαύματα, ενώ ο χυμός της χρησιμοποιούνταν στη λεύκανση των δοντιών. Της έχουν αποδοθεί αντιοξειδωτικές, αντικαρκινικές, αντιφλεγμονώδεις και καρδιοτονωτικές ιδιότητες, χάρη στη μεγάλη περιεκτικότητά της σε φαινόλες (με κυρίαρχες τις ανθοκυανίνες, που της δίνουν το κόκκινο χρώμα) και βιταμίνες Α και C, ενώ περιέχει λουτεΐνη και ζεαξανθίνη, ουσίες γνωστές για την ευεργετική τους δράση στην όραση.
Αντιλαμβανόμαστε επομένως ότι η φύση δια μέσου των τροφίμων της, δεν μας προσφέρει μόνο τα θρεπτικά συστατικά που απαιτούνται για την επιβίωση μας αλλά μας δίνει απλόχερα πολύτιμες δραστικές ουσίες που θωρακίζουν την υγεία μας.
strawberry_white_chocolate_mousse-1.jpg
Προτεινόμενος τρόπος αγοράς και συντήρησης: 
Αγοράζετε όσες έχουν μικρό έως φυσιολογικό μέγεθος, και μόνο όσες θα καταναλώσετε άμεσα. Να δείχνουν οπωσδήποτε καθαρές, συμπαγείς, λαμπερές, με ευδιάκριτες μικρές τριχίτσες στην επιφάνειά τους. Δείγμα φρεσκάδας είναι και τα πράσινα, καλοδιατηρημένα φυλλαράκια στην κορυφή του φρούτου. Απαραίτητο, όμως το προσεκτικό πλύσιμο τους με άφθονο νερό, μαζί με τα κοτσανάκια.
Όσον αφορά την συντήρησή τους, ώριμες δεν διατηρούνται περισσότερο από 2 ημέρες, ενώ η πλήρης κατάψυξη πρέπει να αποφεύγεται.
Οι φράουλες πρέπει να αποθηκεύονται στο ψυγείο σε πλαστικό σκεύος με τρυπημένο κάλυμα για να επιτρέπεται η διέλευση του κρύου αέρα. Χρειάζεται να πλένονται καλά πριν καταναλωθούν διότι η τραχειά επιφάνεια τους ευνοεί τη συσσώρευση σκόνης και λιπασμάτων.
Για να μη χάσουν το άρωμα και το χρώμα τους, είναι προτιμότερο να τις βάζετε σε σουρωτήρι και να τις πλένετε με άφθονο νερό μαζί με τα κοτσανάκια τους, χωρίς να τις αφήνετε να μουλιάσουν.
Ο καιρός της φράουλας είναι απο τον Απρίλιο ως τον Ιούλιο,αλλά ειδικά ο Μάιος είναι ο μήνας της. 
Αποτελούν χαρακτηριστικό κέντημα στο μαντίλι της Δυσδαιμόνας στον Oθέλλο, έχουν γίνει ταινία από τον Ingmar Bergman («Άγριες Φράουλες») και στο Βέλγιο υπάρχει μουσείο αφιερωμένο σε αυτές. Παραπέμπουν σε στιγμές απόλαυσης, έχουν το χρώμα του πάθους και θυμίζουν καρδιά. Το άρωμά τους είναι χαρακτηριστικό και χρησιμοποιείται συχνά στην παρασκευή αρωμάτων και καλλυντικών. Είναι γλυκές και ζουμερές, τρώγονται σκέτες, με ζάχαρη, γιαούρτι ή σαντιγί, και φυσικά συνδυάζονται τέλεια με σοκολάτα ή ένα ποτήρι σαμπάνια.   
Τρώγονται ωμές, σκέτες ως φρούτο αλλά και μαζί με ζάχαρη, λεμόνι, γιαούρτι, σαντιγύ ή λίγο αλκοόλ. Χρησιμοποιούνται επίσης στη ζαχαροπλαστική, γίνονται γλυκά επιδόρπια, μαρμελάδα, λικέρ, κομπόστα.
strawberry_colander_2.jpg
Σας παραθέτω μια εύκολη και νόστιμη συνταγή που κάνει η μητέρα μου. 
Υλικά
2 κεσεδάκια φράουλες
5 κουταλιές της σούπας ζάχαρη 
2 ποτηράκια του κρασιού κουμ-κουάτ λικέρ, χρώματος πορτοκαλί ή ένα ελαφρύ 
λικέρ φράουλας. 
Μπορείτε να βάλετε και κονιάκ ή κάποιο άλλο ελαφρύ γλυκό λικέρ που να ταιριάζει η γεύση του με την φράουλα. 
Εκτέλεση 
Καθαρίζουμε - πλένουμε και κόβουμε στην μέση ή σε τρία κομμάτια τις φράουλες. Τις βάζουμε σ΄ ένα γυάλινο μπολ και ρίχνουμε από πάνω την ζάχαρη και το λικέρ. Ανακατεύουμε καλά - σκεπάζουμε το μπολ με μεμβράνη, και το τοποθετούμε στο ψυγείο. 
Τις αφήνουμε 8-10 ώρες να ενωθούν τα υγρά της φράουλας με την ζάχαρη και το λικέρ. Καλό θα ήταν σε αυτό το διάστημα να τις ανακατέψουμε απαλά μια-δύο φορές για να πάει παντού η ζάχαρη. 
Σερβίρουμε σε ποτήρια της σαμπάνιας ή σε μπολάκια του παγωτού.
Καλή σας όρεξη...


Λεβάντα για όλους τους πόνους, ερεθισμούς, ακμή, τσιμπήματα εντόμων, ένταση και αϋπνία, φάρμακο για τα εγκαύματα. Η λεβάντα χρησιμοποιήται για την παραγωγή σαπουνιών, αρωμάτων και φαρμάκων. Τα άνθη της τοποθετούνται στις ντουλάπες, τις αρωματίζουν και διώχνουν το σκώρο.
Η σταρ των αιθέριων ελαίων
Το αιθέριο έλαιο της λεβάντας έχει τόσο μεγάλη ζήτηση που, ειδικά στη Γαλλία, η παραγωγή του φτάνει τους δύο χιλιάδες τόνους το χρόνο! Και όχι άδικα, αφού χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, στη σαπωνοποιία και στη φαρμακοποιία. Το μασάζ με λάδι λεβάντας χαλαρώνει τους μυς, ενώ λίγες σταγόνες σε λάδι αλόης δροσίζει το δέρμα μετά την ηλιοθεραπεία. Επίσης είναι αποτελεσματικό σε τσιμπήματα σφήκας ή μέλισσας, ενώ μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και μία-δύο σταγόνες στο σφουγγάρισμα για να αρωματίσετε το σπίτι σας.

Λεβάντα, η καταπραϋντική


Η λεβάντα είναι γένος φυτών που ανήκει στην οικογένεια Χειλανθή(Labiatae). Το γνωστότερο γένος είναι η λαβαντούλα (Lavandula sp.), που περιλαμβάνει γύρω στα 25 είδη αυτοφυή της Μεσογείου. Το όνομα της προέρχεται από το λατινικό ρήμα "lavare" που θα πει "πλένω". Πρόκειται για φρύγανα με έντονες διακλαδώσεις και όρθια μικρά κλαράκια που κεντρίζουν το ενδιαφέρον με τα πολυάριθμα μικρά βιολετό άνθη τους. Το αιθέριο έλαιο που παράγει η λεβάντα περιέχει συστατικά που ενεργούν άμεσα καταπραϋντικά στο κεντρικό νευρικό σύστημα, χαλαρώνουν και ενισχύουν τον υγιή ύπνο. Νευρική ανησυχία, διαταραχές ύπνου, εντάσεις, κράμπες, δυσπεψίες ή προβλήματα καρδιάς και κυκλοφορικού αντιμετωπίζονται καλύτερα με τη λεβάντα. Ήδη από την αρχαιότητα ήταν ιδιαίτερα αγαπητή λόγω της χαλαρωτικής της δράσης. Χαρακτηριστικές είναι μερικές από τις χρήσεις τις λεβάντας σε παλαιότερες εποχές. Οι ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τη λεβάντα στο μπάνιο τους για να καθαρίσουν τις πληγές τους, ενώ οι γάλλοι βασιλιάδες είχαν δίπλα στο μαξιλάρι τους βαμβάκι εμποτισμένο με αιθέριο έλαιο λεβάντας ώστε να κοιμούνται καλύτερα! Τέλος, τον 16ο και 17ο αι., όταν θέριζε η πανούκλα και η χολέρα, οι ληστές τρίβονταν με το "ξύδι των τεσσάρων κλεφτών" ένα αιθέριο έλαιο λεβάντας δηλαδή, προτού μπουν να ληστέψουν τα σπίτια των θυμάτων τις πανούκλας!!

Συνταγή για ημικρανίες: Σε ένα μπολ με κρύο νερό ρίξτε μερικές σταγόνες από αιθέριο έλαιο λεβάντας. Κάντε κομπρέσες στο μέτωπο.

Για υγεία και ηρεμία
Το αφέψημα από φύλλα και άνθη λεβάντας αναφέρεται ως τονωτικό, αντισηπτικό, βακτηριοκτόνο, εμμηναγωγό, αποχρεμπικό, καρδιοτονωτικό και καταπραϋντικό. Σφίγγει τα ούλα, κατεβάζει την υψηλή πίεση ενώ διώχνει και την αδυναμία που προκαλεί η υπερβολική κούραση. Παράλληλα πιστεύεται ότι ρυθμίζει το κυκλοφορικό, κατευνάζει τις ταχυπαλμίες και ανακουφίζει από ημικρανίες, ιλίγγου, δυσπεψία, αϋπνία, πονοκέφαλο και πονόδοντο. Επίσης οι εντριβές με αιθέριο έλαιο εκτός του ότι μας χαλαρώνουν μας ανακουφίζουν και από αναπνευστικά προβλήματα αλλά και από τα συμπτώματα της γρίπης.

Αφέψημα λεβάντας
Βράζουμε μία κουταλιά λουλούδια και φύλλα σε ένα φλιτζάνι νερό. Αφήνουμε να κρυώσει για δέκα λεπτά και πίνουμε 3 φλιτζάνια την ημέρα ανάμεσα στα γεύματα.

Για την πιτυρίδα
Μπορείτε να αντιμετωπίσετε την πιτυρίδα χρησιμοποιώντας για μερικές εβδoμάδες σε κάθε λούσιμο νερό στο οποίο έχετε βράσει λεβάντα.

Προφυλάξεις 
Μην καταναλώνετε έγχυμα λεβάντας συχνά καθώς μπορεί να προκαλέσει κολικό ενώ πρέπει να το αποφεύγετε εντελώς αν έχετε στομαχικά προβλήματα. Επίσης το αιθέριο έλαιο πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο εξωτερικά.





Τσαγιόδεντρο (tea tree) για κάθε είδους μύκητα, μικρόβιο και ακμή, δυνατό αντισηπτικό.
Το αιθέριο έλαιο τεϊόδεντρου παράγεται από τα φύλλα του δέντρου Melaleuca alternifolia και έχει ισχυρή αντιμικροβιακή, αντιμυκητιασική και αντιιική δράση. Μαζί με τη λεβάντα είναι τα πιο δημοφιλή έλαια και δεν πρέπει να λείπουν από κανένα εναλλακτικό σπίτι.
Το δέντρο melaleuca είναι γηγενές είδος της Αυστραλίας κι έτσι οι ιδιότητές του είναι γνωστές στους ιθαγενείς κατοίκους εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Οι φυλές τις αυστραλίας συνήθιζαν να τρίβουν τα φύλλα του δέντρου και να εισπνέουν τα αρώμτατα που εκλύονταν για να ανακουφιστούν από μολύνσεις του αναπνευστικού ή έπαιρναν τα φύλλα τα πολτοποιούσαν και τα ακουμπούσαν κατευθείαν πάνω στις πληγές.
Οι βασικές χρήσεις του τεϊόδεντρου συνοψίζονται στις εξής:
  • για τη γρίπη ή το κρυολόγημα με εισπνοές : στάξτε 4-5 σταγόνες σε συσκευή αρωματισμού
  • κατά της ακμής και της λιπαρότητας του δέρματος: μπορείτε να εφαρμόσετε με μια μπατονέτα μια σταγόνα αδιάλυτου ελαίου πάνω στο σπυράκι, αφού πρώτα δοκιμάσετε σε κάποιο άλλο σημείο την αντίδραση του δέρματός σας στο έλαιο.
  • κατά των μυκήτων των νυχιών: σε ποδόλουτρο ή κατευθείαν πάνω στο νύχι όπως και στα σπυράκια
  • για λιπαρά μαλλιά και πιτυρίδα: προσθέστε 30 σταγόνες τεϊόδεντρου σε 100 ml ελαίου jojoba και κάντε μασάζ στο στριχωτό της κεφαλής
  • για την απολύμανση του σπιτιού: διαλύστε 20 σταγόνες σε 100ml νερό και ψεκάστε με αυτό τις επιφάνειες που θέλετε να καθαρίσετε.


Γεράνιο για να επουλώνει τις ανοιχτές πληγές, να σταματά τις αιμορραγίες, τα πρηξίματα, την κατακράτηση υγρών αλλά και για να φέρνει ισορροπία στο «παίρνω» και στο «δίνω».

Οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε το γεράνι ως ένα από τα φυτά που είναι σήμα κατατεθέν της Ελλάδας και της Μεσογείου γενικότερα. Το γεράνι προέρχεται από τη Νότιο Αφρική καθώς όμως οι συνθήκες στη χώρα μας είναι ιδανικές έγινε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά φυτά της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου. 
Το όνομά τους πάντως είναι ελληνικό και προέρχεται από τη λέξη γερανός γιατί το σχήμα τους μοιάζει με γερανό. Τα γεράνια είναι μεγάλη οικογένεια και συνήθως στη χώρα μας το όνομα γεράνι το δίνουμε στο φυτό που λέγεται αλλιώς μολόχα. Το ίδιο όνομα έχει και η άγρια μολόχα που είναι αυτοφυής στην Ελλάδα. Στα γεράνια όμως ανήκουν και τα πελαργόνια ή μαυρομάτες όπως και οι βαμβακούλες ή μαστιχιές που είναι τα κρεμαστά ή έρποντα γεράνια.  
Η αρμπαρόριζαπου είναι γνωστή και ως πελαργόνιο, είναι μια πολυετής πόα, ύψους 50-70εκ.,  με πράσινα όμορφα δαντελωτά φύλλα   και λευκά-μωβ λουλούδια που ανθίζουν το καλοκαίρι. Τα φύλλα της έχουν χαρακτηριστικό άρωμα και χρησιμοποιούνται για τον αρωματισμό γλυκών κουταλιού. Γενικότερα είναι ανθεκτικό φυτό και θεωρείται εντομοαπωθητικό.



Δυόσμος


Είδος πασίγνωστο στην Ελλάδα όπου καλλιεργείται στις αυλές και στους κήπους  και χρησιμοποιείται στο φαγητό. Όταν το πιάσουμε βγάζει ωραίο ευχάριστο άρωμα. Υπάρχει παντού σαν καλλιεργούμενο και μαζεύεται όλο το χρόνο. Μπορούμε να  τον έχουμε πάντα φρέσκο σε μια γλάστρα ή να τον ξεράνουμε και να τον φυλάξουμε σε ένα βάζο.
Στην αρχαιότητα τον χρησιμοποιούσαν στην κατασκευή μύρου αλλά και για φαρμακευτικούς σκοπούς. Ο Διοσκουρίδης, ο Ιπποκράτης και ο Πλίνιος το ανέφεραν συχνά ως φυτό με μεγάλη φαρμακευτική αξία και ωραιότατο άρωμα. Οι αρχαίοι Έλληνες έτριβαν το τραπέζι τους με δυόσμο, πριν καθίσουν να φάνε.
Τα αρωματικά φύλλα του κοινού και στην Ελλάδα πολυετούς φυτού Mentha spicata ή piperita της οικογένειας Χειλανθή.
Στο φυτό υπάρχει το αιθέριο έλαιο που περιέχει 50-80% μεντόλη, αλκοόλες, τανίνη.
Η μεντόλη είναι δροσιστική, τονωτική, διεγερτική, αφροδισιακή.
Στην αρχαία Ελλάδα έφτιαχναν ένα δυνατό έγχυμα από τα ξερά φύλλα του φυτού που δυνάμωνε τον πόθο σε άντρες και γυναίκες.
Ήταν τέτοια η φήμη του φυτού που ο Αλέξανδρος μετά από συμβουλή του Αριστοτέλη, απαγόρευσε στα στρατεύματά του να πίνουν το τσάι στις εκστρατείες του.
Έξυπνος στρατηγός όπως ήταν, κατάλαβε πως η ερωτική επιθυμία θα χαλάρωνε την πειθαρχεία και θα εξαφάνιζε την θέληση για μάχη, ενώ για τον ίδιο λόγο απαγόρεψε ακόμα την χρήση του θυμαριού και του δεντρολίβανου. Σήμερα όμως, φαίνεται πως δεν είναι πια καιρός για πόλεμο, αν θέλετε λοιπόν να φτιάξετε έγχυμα δυόσμου όπως το έπιναν οι αρχαίοι πρόγονοί μας, βράστε μισό λίτρο νερό, βγάλτε το από την φωτιά για ένα λεπτό, μετά ρίξτε 30 γραμμάρια ξερά φύλλα δυόσμου και αφήστε τα να μουλιάσουν για δέκα λεπτά αφού σκεπάσετε τη χύτρα με το καπάκι της.
Από αυτό μπορείτε να πίνετε μέχρι και δύο φορές την ημέρα από ένα κρασοπότηρο για σύντομο χρονικό διάστημα

ΑΦΕΨΗΜΑ ΜΕ ΧΑΜΟΜΗΛΙ ΚΑΙ ΔΥΟΣΜΟ
Το χαμομήλι και ο δυόσμος είναι ιδανικά για τη χώνεψη και ταυτόχρονα πολύ δροσιστικά. Χαλαρώνουν τους μυς του στομάχου και ανακουφίζουν από τον ερεθισμό και τις φλεγμονές.
Προσθέστε στο αφέψημα σας και σπειραία, βότανο γνωστό για την αντιόξινη δράση του.

Υλικά (για 1-2 δόσεις)
1 κουταλάκι του γλυκού ξερά άνθη χαμομηλιού
1 κουταλάκι του γλυκού ξερόφυλλα δυόσμου
1 κουταλάκι του γλυκού ξερή σπειραία
300ml νερό


Εκτέλεση
Βάλτε τα βότανα σε τσαγιέρα με ζεστό νερό.
Με το καπάκι κλειστό, αφήστε το μείγμα για 10-15΄.
Μπορείτε να πίνετε καθημερινά ένα φλιτζάνι μετά από κάθε γεύμα, αφού, εκτός των άλλων, δεν θα σας επιβαρύνει με θερμίδες.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.

Εσωτερική: είναι τονωτικό, χωνευτικό, καταπραϋντικό του στομάχου, αντισπασμωδικό, εναντίον του λόξιγκα, βοηθά στις ημικρανίες και στον πονόδοντο, αν μασήσουμε τα φύλλα. Τα φύλλα του χρησιμοποιούνται επίσης στη μαγειρική (κεφτέδες, σάλτσες, ξίδια κ.λπ.).
Τρόπος παρασκευής ροφήματος: για αφέψημα βράζουμε λίγα λεπτά μερικά φύλλα σε ένα μπρίκι νερό, το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.
Για έγχυμα βάζουμε ένα κουταλάκι του γλυκού σε ένα μπρίκι καυτό νερό και το αφήνουμε μισή ώρα.
Εξωτερική: ανακούφιση προσφέρουν τα φρέσκα φύλλα, αν τα τρίψουμε στις κλειδώσεις που πονάνε, καθώς και στο μέτωπο σε περιπτώσεις πονοκεφάλου. Σε αποστήματα βάζουμε σκόνη από τριμμένα φύλλα. Ο δυόσμος χρησιμοποιείται επίσης στη σαπωνοποιία, τη μυροποιία, τη ζαχαροπλαστική κ.λπ.
Αιθέριο έλαιο: δύο με τρεις σταγόνες ανακουφίζουν με εντριβή τους πόνους των ρευματισμών. Μερικές σταγόνες επίσης σε χλιαρό νερό γίνονται γαργάρα σε περιπτώσεις αμυγδαλίτιδας, ουλίτιδας και φλεγμονών του ρινοφάρυγγα.


Σμύρνα, η ιερή


Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοσή η σμύρνα είναι ένα από τα δώρα που έφεραν οι Τρεις Μάγοι στο νεογέννητο Χριστό, ενώ με ίδιο βότανο άλειψε τα πόδια Του η Μαρία Μαγδαληνή.


Η σμύρνα (Commifora myrra) είναι μία ρητίνη (ρετσίνι) στο χρώμα της σκουριάς, που εξάγεται από δέντρα του είδους Commiphora ή Balsamodendron, που φύονται στη Μέση Ανατολή και την Αιθιοπία. Αυτός ο θησαυρός της Ανατολής είναι μια ρητίνη που βρίσκεται στον παχύ στραβό κορμό και στους βλαστούς ενός μικρού δένδρου που φύεται στη Σομαλία, στην Ανατολική Αφρική, αλλά και στην Ασία. Τα μικρά του φύλλα έχουν αγκαθωτές άκρες και από τους βλαστούς φυτρώνουν λευκά η πράσινα ανθάκια.

Έχει μία έντονη χαρακτηριστική οσμή και μια γεύση στυφή και ελαφρώς πικρή. Αυτή είναι η σμύρνα, που στην εβραϊκή γλώσσα σημαίνει πικρία! Γνωστή από την αρχαιότητα για τις θαυματουργές επιδράσεις της σε ανοιχτές πληγές η ρητίνη (πλούσια σε αλκοόλες και τερπένια), είναι στυπτική και αντιμικροβιακή. Έχει αντισηπτική δράση και πολύ καλά αποτελέσματα στις παθήσεις των βλεννογόνων του στόματος και του λάρυγγα. Από τη σμύρνα με απόσταξη παίρνουμε το αιθέριο έλαιο, το μύρο, που το χρησιμοποιούσαν και στην Αρχαία Ελλάδα σαν επουλωτικό! Είναι τοπικό αναισθητικό, αντιμικροβιακό, αντιφλεγμονώδες και αναλγητικό!

Συνταγή: Βάλτε σε 15ml αμυγδαλέλαιο, 1 ml αιθέριο έλαιο μύρου και κάντε εντριβές στο στήθος ή στην πλάτη σε περιπτώσεις βρογχίτιδας ή κρυολογήματος


Δεντρολίβανο

Θάμνος αειθαλής, αυτόφυτος σε πολλά μέρη της Ελλάδας και γενικότερα στις χώρες της Μεσογείου.Τον συναντάμε και με τις ονομασίες ρόζμαρι και διοσμαρίνι. Έχει πολύ χαρακτηριστική μυρωδιά,  μικρά λευκά άνθη και βαθυπράσιναφύλλα. Ανθίζει από Φεβρουάριο ως τέλος Σεπτεμβρίου. Χρησιμοποιείται στη μαγειρική, είναι μελισσοτροφικό φυτό και βασικό συστατικό πολλών καλλυντικών. Το δεντρολίβανο το εκτιμούσαν ιδιαίτερα στην αρχαιότητα για τις θεραπευτικές του ιδιότητες.

Πώς να φτιάξετε λικέρ δεντρολίβανο



Το έκαιγαν σε τελετουργίες στους βωμούς.
Δεντρολίβανο… μερικές λεπτομέρειες
Στην αρχαιότητα το θεωρούσαν δώρο της θεάς Αφροδίτης στους ανθρώπους, χάρη στις διεγερτικές του ικανότητες

Εκτός από το ότι το δεντρολίβανο θα ομορφύνει το χώρο σας (αν το φυτέψετε και δεν το προμηθευτείτε αποξηραμένο) και ταυτόχρονα θα δώσει μοναδική γεύση στα φαγητά σας.
Χρησιμοποιήστε το αν προτιμάτε τις έντονεςγεύσεις. Συνδυάζεται άριστα με ψητό αρνί ενώ προσδίδει ένα πολύ ιδιαίτερο άρωμα στα ρεβίθια.
Πασπαλίστε με δενδρολίβανο ψητά ψάρια, αλλά και κουνέλι ή κοτόπουλο , ψητές πατάτες και ψητά λαχανικά.
Φυσικά πάντα με μέτρο.
Είναι τονωτικό, αυξάνει την πίεση, αμβλύνει τα συμπτώματα της ημικρανίας, ανακουφίζει από τα συμπτώματα της κολίτιδας.
Αρκετά όμως με τις ιδιότητες του δεντρολίβανου ας δούμε την συνταγή
Συνταγή
Σπιτικό λικέρ δεντρολίβανο (Για 2 φλιτζάνια λικέρ)
Θα χρειαστείτε:
• 1/2-1 κουταλάκι φύλλα δεντρολίβανου
• 1 φύλλο μέντα
• Το ξύσμα 1/2 λεμονιού
• 1/4 κουταλάκι σπόρους κόλιαντρου
• 1 φλιτζανάκι βότκα
• 1/2 φλιτζάνι σιρόπι ζαχαροκάλαμου
Πώςτο φτιάχνω:
Πιέστε με το γουδοχέρι τα αρωματικά και τα μπαχαρικά για να απελευθερώσουν το άρωμά τους.
Προσθέστε όλο το ξύσμα του λεμονιού και τα βότανα με τη βότκα και αφήστε τα για 10 μέρες.
Όταν το λικέρ είναι έτοιμο τότε  σουρώστε το,
αναμείξτε με το σιρόπι ζαχαροκάλαμου και αφήστε το να ωριμάσει για 2-4 εβδομάδες.
και έχετε ένα υπέροχο λικέρ, στην υγειά σας

Μέντα, η μεθυστική

H μέντα είναι ποώδες αρωματικό φυτό της οικογένειας των χειλανθών. Έχει άνθη ευωδιαστά, λευκά ή ιώδη, χρησιμοποιείται στη φαρμακευτική και στη μαγειρική ως καρύκευμα, καθώς και ως αφέψημα ή αιθέριο έλαιο. Υπάρχουν τρία διαφορετικά είδη, η Μέντα η πιπερώδης (Mentha piperita), η πράσινη μέντα , κοινώς δυόσμος (Mentha viridis), η μέντα η πουλέγιος (Mentha pulegium), κοινή ονομασία φλισκούνι. Το όνομα μέντα προέρχεται από το λατινικό mentha, το οποίο με τη σειρά του προέρχεται από το αρχαιοελληνικό μίνθη. Η Μίνθη ήταν μια Νύμφη , που ο Άδης επιζήτησε να κάνει ερωμένη του. Η Περσεφόνη ή, κατ' άλλους συγγραφείς, η Δήμητρα καταδίωξε την άμοιρη και την ποδοπάτησε. Κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου της, ο Άδης δεν τη βοήθησε καθόλου. Περιορίστηκε μόνο να τη μεταμορφώσει σε ένα φυτό, που ξαφνικά φύτρωσε για πρώτη φορά στο βουνό Μίνθη της Τριφυλλίας. Είναι η γνωστή μέντα, αφιερωμένη από τότε στο θεό του σκοταδιού. Η μέντα τονώνει την παραγωγή χολής και τη λειτουργία του συκωτιού. Έχει αντισπασμωδικές, αντιεμετικές, αντισηπτικές ιδιότητες, βοηθά στη χώνεψη και είναι καταπραϋντική στο κοινό κρυολόγημα και το βήχα. Οι αρχαίοι Έλληνες έτριβαν το τραπέζι με δυόσμο πριν από το γεύμα. Επίσης, αρωμάτιζαν το νερό τού μπάνιου. Ο Ιπποκράτης και ο Γαληνός χρησιμοποιούσαν την μέντα κατά της δυσπεψίας, κατά των νευρικών διαταραχών, κατά των ιλίγγων, της αϋπνίας, της γαστρίτιδας, του βήχα, του κρυολογήματος, του πονόλαιμου και ως αντισπασμωδικό. Από τον 6ο αιώνα πρωτοσυναντώνται κρέμες καθαρισμού δοντιών με δυόσμο. Τα ποντίκια φαίνεται να αποφεύγουν τη μυρωδιά του, γι' αυτό και χρησιμοποιείται για την απομάκρυνσή τoυς.


Συνταγή: Για την καταπολέμηση της ναυτία ρίξτε σε ένα μαντήλι 3-4 σταγόνες αιθέριο έλαιο μέντας και εισπνέυστε.


Εναλλακτική συνταγή: Mojito, 2 κουτ. γλυκού μαύρη ζάχαρη, 4-5 φύλλα μέντας, χυμό από μισό λάιμ, 50ml λευκό ρούμι, σόδα
Μέντα για πονοκέφαλους και ημικρανίες (μαζί με τη λεβάντα), πονόλαιμους, κρυολογήματα με μπούκωμα ή πυρετό. Προσφέρει τόνωση και ξέρει να μας ξυπνάει όταν χρειάζεται…



Βασιλικός-Ώκυμο το βασιλικό-Ocymum Basilicum

Βασιλικός για ένα υγιές στομάχι, αναγκαίο βοήθημα για όλους όσους τρώνε συχνά junk food, αυξάνει τη μνήμη αλλά βοηθά και όσους θέλουν να αφήσουν πίσω τους τις εξαρτήσεις.

Το φυτό το βρίσκουμε σε όλη την Ελλάδα σαν καλλιεργούμενο στους κήπους και στις γλάστρες των σπιτιών για την καλλωπιστική του αξία. Ανθίζει από την άνοιξη μέχρι το καλοκαίρι ανάλογα με την εποχή σποράς. Ο βασιλικός κατάγεται από την Ινδία όπου ήταν ιερό φυτό αφιερωμένο στον Κρίσνα και τον Βισνού. Ωστόσο από την αρχαιότητα μεταφέρθηκε στην Ευρώπη όπου έγινε πολύ δημοφιλής στην λεκάνη της Μεσογείου. Στην Ελλάδα το έφερε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν από την εκστρατεία του στις Ινδίες μεταξύ των άλλων έφερε και το του βασιλέως φυτό. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν εκτιμούσαν το φυτό καθώς πίστευαν ότι οι σκορπιοί προτιμούσαν να φωλιάζουν κάτω από τις γλάστρες του και ότι η έντονη μυρωδιά του ήταν είδος κατάρας. Τον θεωρούσαν  λοιπόν σημάδι θανάτου. Αντίθετα οι Ρωμαίοι το θεωρούσαν ερωτικό φίλτρο, σημάδι αγάπης και φυλακτό. Οι Αιγύπτιοι τον χρησιμοποιούσαν μαζί με άλλα φυτά στις ταριχεύσεις και οι Γαλάτες το χρησιμοποιούσαν σε τελετές εξαγνισμού μαζί με νερό πηγής. Πιθανόν από εκεί να κρατάει τις ρίζες του και το χριστιανικό έθιμο του αγιασμού με τον βασιλικό. Οι νεοέλληνες αντίθετα με τους προγόνους τους εκτιμούν το φυτό και πιστεύουν ότι απωθεί τα κουνούπια. Το χρησιμοποιούν μάλιστα πολύ στην μαγειρική. Ο βασιλικός χρησιμοποιείται στην κηπουρική, την αρωματοποιία, την μαγειρική, την ζαχαροπλαστική και σαν θεραπευτικό υλικό.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: το ρόφημα καταπραΰνει τους σπασμούς της κοιλιάς, τη νεύρωση στομάχου, τις ημικρανίες και βοηθά στη μνήμη. Τα φύλλα του φυτού βοηθούν στη δυσκοιλιότητα όταν φαγωθούν τρυφερά.
Τρόπος παρασκευής ροφήματος 
αφέψημα: βράζουμε κλαδάκια και φύλλα βασιλικού και πίνουμε το αφέψημα χλιαρό.
Τρόπος παρασκευής σαλάτας 
Παίρνουμε τρυφερά κλαδάκια φρέσκου βασιλικού τα κάνουμε σαλάτα με λάδι και τα τρώμε.
Εξωτερική: Γνωστό αντισηπτικό. Το βάφτισμα των φύλλων μέσα στο νερό για αρκετή ώρα έχει σαν αποτέλεσμα να μη μουχλιάζει το νερό αυτό. Γι' αυτό και ο βασιλικός χρησιμοποιείται από την Εκκλησία για τον αγιασμό του νερού.



Μυρτιά
Picture
Picture
Χώρος εύρεσης: Ψυχικό
Aειθαλής θάμνος. Μπορεί να φτάσει ως τα 5 μ. ύψος. Έχει λευκά άνθη με τον καρπό να είναι ράγα, σχεδόν σφαιρική ή ελλειψοειδής. Τα φύλλα του είναι λογχοειδή, οξύληκτα και αρωματικά. Χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, στην παρασκευή καλλυντικών και στη φαρμακευτική. Παράγει αιθέριο έλαιο (μυρτέλαιο).



Ριχόσπερμα

Picture
Picture
Χώρος εύρεσης: Εκάλη

Αναρριχητικό, φυλλοβόλο, αρκετά ανθεκτικό φυτό. Το ριχόσπερμα πήρε την ονομασία του από τα μικροσκοπικά, αστεροειδή, λευκά, αρωματικά ανθάκια του που γεμίζουν τους μίσχους του. Το πλούσιο φύλλωμά του, το οποίο χάνει το χειμώνα, μπορεί να καλύψει μεγάλες επιφάνειες προσφέροντας ένα μοναδικό αισθητικό αποτέλεσμα.

Γενικά, θα λέγαμε ότι όλα βοηθούν στην εναρμόνιση της ψυχής και του σώματος, με το  εξωτερικό περιβάλλον.